Even een eerlijk berichtje over MENS-zijn EN yogadocent.

Vrijdag 22 november 2019

Als 'yogadocent' wordt ik vaak geidealiseerd en ik moet eerljk zeggen dat ik het heel fijn vond toen ik nog een yogastudio had. Ik werd gehoord en 'leerlingen' namen dingen van me aan EN tegelijk hebben de 'leerlingen' daardoor ook mooie stappen in hun leven door gezet. Dat leek fijn voor dat kleine meisje in mij, maar ook kwetsbaar om dat zo afhankelijk van de buitenwereld te maken.


Nu leer ik mijn hele mens-zijn te omarmen die nooit perfect zal zijn en dat hoeft ook niet. Ik heb zo mijn trauma's en kwetsuren opgelopen waar ik aan 'werk'.

Het was voor mij ook een verademing om de yogastudio 4 jaar geleden te verkopen en op reis te gaan. Dat geidealiseerde beeld zat me in de weg, daar deed ik mezelf en de ander mee tekort. Naast het runnen van de yogastudio heb ik wel altijd aan mijn eigen processen 'gewerkt'. Ik heb ruim de tijd genomen voor mezelf en mijn eigen ontwikkeling. Ik heb daardoor mezelf wat beter leren kennen EN er is nog zoveel te ontdekken.

Ik vond het ook weer spannend om weer yogales te gaan geven. Omdat de behoefte ook meer ontstond om te verbinden vanuit gelijkwaardigheid. Dat ideaalbeeld past niet meer. Dat heb ik in de eerste les ook geuit dat ik vooral ook gewoon mens ben en nog steeds groei, leer en vergissingen maak!

En natuurlijk hebben we als mens behoefte aan waardering, gezien en gehoord te worden. Maar leer dit ook steeds meer aan mezelf te geven en sta meer en meer op mijn eigen benen en dat geeft rust. Ik geef beter mijn grenzen aan en durf me 'kwetsbaarder' op te stellen. Moet hier ook nog een beetje aan wennen.

Tegelijk is het mijn passie om mee te mogen lopen op mensen hun pad en ruimte te houden voor hun eigen ontwikkelingen via o.a. yoga en sessies.

Dus ik ben gewoon mens en heb het niet altijd allemaal voor elkaar!

En oh wat is dit spannend om te delen en tegelijk ook zo openend.

Dankjewel voor het lezen!